Zwaluwen vliegen af en aan naar hun nestjes op de veranda. Er oehoet een bosuil in de pijnboom en een specht tikt vol overgave op de stam. Er zwemt sinds kort weer een nieuwe familie kikkers in het natuurbad. Van de week staan we met z’n vieren vol verbazing te genieten van drie apenkooiende eekhoorns in de grote boom.
Elke avond blaffen Zev en Dio naar voor ons onzichtbare wilde zwijnen, die scharrelen rond het huis. Bijna dagelijks vangt Dio hagedissen en van het weekend waarschuwt hij ons grommend voor een slang van minstens een halve meter, die zich verschanst tussen de cactussen onder de olijfboom.
Lees ook mijn blog Allemaal Beestjes
Verliefd op een uilskuiken
Toen we nog in Nederland woonden, hadden we ook een grote tuin, maar nooit kwam de natuur zo dichtbij. En nu ben ik ook nog verliefd op een uilskuiken. We ontdekken Furby – zoals Pip ons uilskuiken heeft gedoopt – vanmorgen in het gras. Het is even over zevenen, als ik met Marvy naar de auto loop om haar naar de schoolbus te brengen. In mijn ooghoek zie ik iets pluizigs bewegen. “Wat is dat?”, roep ik verschrikt. Op dat moment draait het uilskuiken zijn koppie, opent zijn bolle kraaloogjes en begint te piepen. Mijn moederhart smelt. In één blik verliefd op een uilskuiken.
Uilskuiken als huisdier
“Mogen we hem houden?,” smeekt Pip. “Ik wil al mijn héééle leven een vogel.” Ik zeg dat het uilskuiken nu nog schattig is, maar dat hij over een tijdje muizen en ratten met huid en haar verslind. “Misschien lust hij ook salami,” probeert Pip nog met een pruillip. Maar hoe cool het me ook lijkt, een tamme bosuil…. Furby zou zijn leven nooit zeker zijn met Zev en Dio op de loer.
Een bosuil op het politiebureau
Op aanraden van vriend Eduard – die bij de politie werkt – brengen we ons uilskuiken naar het bureau Policia Local Tortosa. Daar draag ik Furby met gemengde gevoelens over. Wat zal er van hem terechtkomen?
Baby bosuil gered
Zojuist appte Eduard. De rural politie is langs geweest op het bureau. Ze hebben het jong onderzocht. Hij is ongeveer twee weken oud. En beter, hij heeft zijn vleugels niet gebroken door de val uit het nest. En nu is onze Furby dus onderweg naar Centre de recuperació de fauna salvatge de Vallcalent . Waar ze met liefde voor hem zullen zorgen, nu hij zijn mama niet meer heeft. Waar ze hem voeden met gemalen vlees, botjes en organen. Want van plakjes salami is geen bosuil groot geworden.
Breaking news | Beroemd uilskuiken
Kijk dan toch, vanmorgen gered, nu al op de voorpagina van de Catalaanse online krant. Beetje jammer dat we niet bij naam genoemd worden 😉 Maar vooruit, Furby’s welzijn staat voorop. Een ding is duidelijk, dat wij hem hebben gered, is meer dan bijzonder.
Lees hier het Catalaanse krantenartikel over de redding van ons uilskuiken
