Ken je dat? Dat je in de supermarkt voor de kassa staat te wachten en dat de rij links van je sneller oplost? En dat je dan van rij switcht in de hoop eerder te kunnen afrekenen. Wat natuurlijk verkeerd uitpakt, waardoor je nog harder begint te zuchten. Adem in Adem uit. Over ontstressen in Spanje.
Adem in
Ik beken, ik ben een hoopje ongeduld. En dat is niet handig als je in Spanje woont.
In Spanje hebben ze geen haast. In Spanje wisselt niemand van rij. In Spanje zucht niemand als de kassière het nodig vindt om met een toevallig passerende kennis (die dus niet in de rij staat) een gesprek aan te knopen over de pasgeboren baby van de achterbuurman van een verre nicht. In Spanje ook geen boze blikken als ik (perdona, perdona) een mango vergeet af te wegen.
Adem uit
Zelfs als maar één kassa open is, de menselijke slinger tot helemaal achterin de supermarkt loopt en geen collega kassière denkt: ik spring even bij. Dan nog hoor je in Spaanse supermarkten geen onvertogen woord. Om de tijd te doden, kijkt de één op z’n telefoon, een ander staart wat voor zich uit of kletst met een buurman of buurvrouw.
Adem in Adem uit | Verkeersstress
Ken je dat? Dat je op een kruispunt minutenlang voor het rode stoplicht staat terwijl geen auto passeert? Dat je dan vier, vijf, zes keer op het knopje drukt en in je hoofd als een mantra herhaalt: groen, groen, groen, groen.
Ik beken, ik ben een hoopje ongeduld. En dat is niet handig als je in Spanje woont.
In Spanje hebben ze geen haast. In Spanje trappelt niemand van ongeduld als het licht onnodig lang op rood staat. In Spanje staat niemand al met een voet op het zebrapad. Laat staan dat een Spanjaard als een bezetene op het stoplichtknopje inhakt. Wat zeg ik, in Tortosa hebben stoplichten geen knopjes. Er wordt gewoon netjes voor rood gewacht, op kruispunten, in smalle straten met eenrichtingsverkeer, zelfs tijdens de siësta sneakt niemand stiekem naar de overkant. Om de tijd te doden, kijkt de één op z’n telefoon, staart een ander voor zich uit of kletst met een buurman of buurvrouw.
Restaurantstress | Ontstressen in Spanje
Ken je dat? Dat je in een restaurant zit en je maag knort (want het is al negen uur). Dat de serveerster de menukaarten uitdeelt, maar vervolgens aan de bar blijft ‘hangen’ met een andere klant. Dat ze je ziet zwaaien, maar niet in beweging komt. Dat je kinderen steeds meer gaan jengelen ‘Maham, we hebben honger’ en dat je dan uiteindelijk totaal gefrustreerd in de Mac belandt.
Adem in
Ik beken, ik ben een hoopje ongeduld. En dat is niet handig als je in Spanje woont.
In Spanje hebben ze geen haast. In Spanje wachten mensen voor een restaurant keurig in de rij tot ze een tafeltje krijgen toegewezen. In Spanje geen gezucht en geklaag als de bestelling pas na een half uur wordt opgenomen.
Adem in Adem uit
In Spanje geen boze blikken als de serveerster vervolgens na nog eens dertig minuten meedeelt dat het visje van jouw keuze niet meer voorradig is. Om de tijd te doden kijkt de één op z’n telefoon, een ander staart wat voor zich uit of kletst met een buurman of buurvrouw.
En ik?
Ik kijk ernaar en denk: misschien moet ik op yoga.