Twintig jaar geleden overkomt het me in India. Het is de eerste keer in mijn leven dat ik word gevolgd door een ‘vuilnisbak’. Drie weken lang. Kniehoog, broodmager, wit piekhaar, zwart glimmend neusje, bruine vlek rond zijn rechteroog. Ik ben op slag verliefd. En dat gevoel lijkt wederzijds.
met uitzicht op de Ebro Delta.
Indiaanse vriend
Op het strand ligt ‘Goa’ – zoals ik mijn vakantiehondje noem – onder mijn strandbedje en ’s nachts slaapt hij voor onze rieten hut. Ga ik op verkenningstocht in het achterland, wacht Goa trouw bij de ingang van het resort. Misschien zijn het de stukjes kip die ik elke avond voor hem meesmokkel, maar toch. Helaas, een zwerfhond past niet in de handbagage. Met tranen in mijn ogen neem ik aan het einde van onze vakantie afscheid van mijn trouwe vriend met zijn grote, smekende hondenogen.
Schaduw
De herinnering aan Goa borrelt boven als ik samen met vriendin Jolanda – ze is een paar dagen over uit Nederland – een lange wandeling maak over Coll del Alba. Ik word namelijk gevolgd. Drie kilometer inmiddels. Kniehoog, broodmager, bruinwit piekhaar, een bruin glimmend neusje en de aller blauwste hondenogen ooit. Ik ben op slag verliefd. En dat gevoel lijkt wederzijds.
Verliefd op een Spaanse Vuilnisbak
Na elke stap raak ik meer overtuigd. Deze vuilnisbak hoort bij mij. Ik app een foto naar Lief. ‘Mag ik ‘m houden?’ Smily hartje smily. Mijn man sputtert niet tegen. Twee of drie honden, wat maakt het uit? We hebben de ruimte. En belangrijker, liefde genoeg voor desnoods een heel asiel.
Dio Godsgeschenk
Mijn volger oogt enigszins onzeker. Als hij al vooruit rent, kijkt hij elke paar meter om. Alsof hij zich ervan wil verzekeren dat ik er nog ben. Ik wil roepen: ‘Toe maar…., het is goed’, maar de vuilnisbak heeft helemaal geen naam. Brainstormend komen Jo en ik op Dio. Een beetje als Deu, dat God betekent in het Catalaans. En naar Dio de vrolijke en positieve rapper uit Expeditie Robinson. Onze favoriet toont zich een ware survivor en is een allemansvriend. Tot slot verwijst ‘DieJoo’ naar mijn vriendin. Jolanda is geen hondenfan, maar voor Dio valt Jootje onmiddellijk in katzwijm.
Gezinsuitbreiding
Twintig jaar geleden liet ik Goa achter in India, maar nu woon ik in Spanje. En in Spanje is alles anders. Dio hoeft niet mee in de handbagage. Dio huppelt gewoon vrolijk mee naar huis.
Precies Paul, je slaat de spijker op zijn kop.
Toen we Choco uit het asiel meenamen werd er gezegd dat hij het groot lot had gewonnen. En dat is waar ook. Maar hij zorgt ervoor dat wij elke dag ervaren hoeveel liefde hij er voor teruggeeft. Gewoon prachtig.
Gracias Els 🙂
Je mag altijd langskomen om met het te spelen tante DIEJOO. x
Super cute!!!
Ja!!! Dio is een godsgeschenk. Zo’n lieverd! En als geen-honden-mens (ik ben er zelfs een beetje bang voor) had ik Dio ook wel in mijn handbagage willen doen. Gelukkig weet ik dat hij nu het beste thuis heeft, dat je je maar kunt voorstellen!