‘Volg je hart, want dat klopt.’ Een afscheidskaartje van vrienden. ‘Het komt wel GOED schatje’, een boodschap speciaal voor de meisjes. Ansichten met gelukspoppetjes, beschermengeltjes en Delfts Blauw. Ontdek je nieuwe stad boekjes. Twaalf met een strik bij elkaar gebonden persoonlijke boodschappen (voor elke nieuwe maand in het komende jaar één). Kilo’s oude Beemster, pure hagelslag, maar ook zoute drop en stroopwafels. Zes potten pindakaas. Jongens, zo verwend op ons emigratie-afscheidsfeest. Alleen daarom al zou je eens moeten emigreren naar Spanje.
Emigreren naar Spanje | Nederland zegt Adios
Van alle afscheidscadeaus was de grootste tranentrekker Nederland zegt: ADIOS. Een glossy à la LINDA. van maar liefst 120 pagina’s. Maandenlang in het diepste geheim gemaakt door mijn besties Ilse, Suus en Be die samenwerken met oude én nieuwe vrienden en close familie.
Trip down memory lane
Een megatrip down memory lane. Vergeten anekdotes, grappige weetjes, foto’s uit de oude doos, late night chat sessies van jaren geleden, klassenfoto’s van de meiden, rijmpjes en gedichten, het grote-Familie Mathey-kruiswoordraadsel, hilarische emigratietips, rake oneliners, hartjes onder de riem en persoonlijke afscheidsspeeches die je hoopt te horen (bij wijze van spreken dan hè) op je eigen begrafenis. I feel so blessed.
Afscheid nemen bestaat niet
Wanneer ik door ons eigen tijdschrift blader, denk ik: Waarom wilde ik eigenlijk weg? Afscheid nemen doet zo’n pijn. Maar dan kijk ik naar buiten, naar de palmbomen achter het terras van onze finca, de bladeren die zo mooi afsteken tegen de felblauwe hemel. En onmiddellijk is daar het besef. Dat we geluksvogels zijn, dat we dit avontuur als gezin mogen beleven.
Afscheid nemen bestaat niet | Emigratie Spanje
Het doet letterlijk pijn om afscheid te nemen. En we hebben wat gedag moeten zeggen, onze laatste weken in Nederland. Van de hockeyclub, op turnen en NKT. Maar ook van de basisschool, klasgenoten en de klas. Gedag zeggen tegen de BFF’s en onze eigen lieve vrienden. Afscheid van de Beemster, van ons fijne familiehuis en alle buren.
Afscheid nemen doet pijn | Emigreren naar Spanje
Maar ook van zolderschatten – is het belangrijk, nee weg ermee – en van dat wat niet in de verhuiswagen past. Pip’s blauw geverfde kledingkast moest weg, want die ging alleen in stukken door het trapgat naar beneden. Ontroostbaar was ons kind. Dag allerliefste mama, zus en nicht Bóinn. Afscheid van alles dat ons lief is. Krijg ik het te kwaad, denk ik ook aan Marco. En aan de woorden die ik hem zo vaak heb horen zingen: ‘Afscheid nemen bestaat niet. Ik ga wel weg, maar verlaat je niet.’
Een fiësta waar we nog jarenlang op kunnen teren.
Hoi Johan, bedankt voor je reactie. Dat is ons gebied en dat is een heerlijke regio. Groen, authentiek, cultureel en niet te
touristisch. Onze eerste winter hier, maar het valt niet tegen. Het leeft. Succes met het maken van een keuze. Adeu Petra
Mooie blog…Leuk als er mensen zijn die in hun leven laten kijken hoe het er aan toe gaat bij emigreren..Wij zetten binnenkort de stap met onze twee kinderen.Levenskwaliteit is belangrijk.Maar zijn er nog niet uit welk deel van spanje het zal worden…Onze laatste trip was Valencia tem Barcelona met ondermeer een tussenverblijf in Vinaros.Groeten, Johan en famillie
Bon Dia Sabine, Dank je wel voor je lieve compliment. Ja, het blijft lastig. Ik kan me voorstellen dat gemis niet over gaat. Daarom leven we bij de dag. Hopelijk ben ik over twee jaar nog net zou blij met mijn stap als jij. Fijne avond.
Mooi geschreven en heel herkenbaar! Ik krijg nog steeds tranen in mijn ogen als ik denk aan mijn afscheid nu twee jaar geleden. Heel moeilijk! Al die herinneringen en mensen die je achterlaat. Gelukkig ben ik na 2 jaar nog steeds blij dat ik de stap heb gezet om naar Colombia te gaan. Succes!