Afscheid honden | Rust zacht partners in Crime

Mijn harige baby. De eerste drie maanden van haar leven bij ons, viel ze elke avond op mijn borst in slaap. Tevreden zuchtend. Haar trouwe, bruine kijkers, zes jaar lang verdronk ik erin. En nu is mijn liefste hond dood.

Afscheid honden | Moya

Spaanse furie met een sterke eigen wil. Een zwerver, die zich niet liet kooien. Tot bloedens toe bevrijdde ze zichzelf uit de bench. Na een week proberen, hebben we dat onding maar weer ingeklapt. Binnenshuis luisterde Moya als de beste.

Rust zacht honden | Spaanse furie

Dat plakje worst bleef liggen tot Yuri zei: ‘Pak maar’. Eenmaal in de buitenlucht, kreeg haar instinct de overhand. Kreeg Moya de kans, vloog ze als een hinde over hekken. En anders klom ze wel. Zelfs de elektronische halsband weerhield haar afgelopen weekend niet om te ontsnappen. Op jacht naar alles dat bewoog.

Afscheid honden | Cruz

Stoer, rustig, sterk, trouw, beheerst. Alleen zijn op de vloer kloppende staart verraadde zijn blijdschap, wanneer hij ons zag. Marvy en Pip gebruikten zijn warme lijf als kussen. Lekker samen voor de open haard. Cruz voelde veilig en vertrouwd. En nu is mijn liefst hond dood.

Rust zacht honden | Scheve hark

‘Scheve hark’ noemden we Cruz soms voor de grap. Zijn ietwat mislukte achterlijf maakte hem uniek. Net als zijn idioot grote oren. Ook hem adopteerden we bij Animal Care Espana, twee jaar na de komst van zijn ‘zus’.

Liefde op het eerste gezicht

Op Rotterdam Airport waar Cruz op 6 september 2013 rond middernacht landde, waren wij, maar ook Moya op slag verliefd. Gekke Cruz ving tijdens het uitlaten ooit tot afschuw van de meiden een veldmuis. Hap, slik, weg.  Of die keer dat hij zich vermaakte met Brompje. Zo blij dat we die momenten hebben gefilmd.

Dodingstation

Cruzie jongen. Als pup gered uit een dodingstation. werden wij je nieuwe baasjes. Bijna vier jaar mochten we van je genieten, totdat ook jij afgelopen weekend- in de kracht van je leven – werd weggerukt uit ons gezin.

Noodlot | Rust zacht honden

“Ik probeer me te verbeelden wat er is gebeurd,” schreef vriend Ben naar aanleiding van mijn bericht over hun noodlottige dood op Facebook. “Het waren natuurlijk Spaanse jagers, ontsnappen zat in hun DNA. Ik ben ervan overtuigd dat ze in volle adrenaline achter die kat aan de autoweg op renden. Peet, ik geloof niet dat ze veel hebben meegekregen van hun lot. Ik denk dat de allerlaatste momenten van hun leven heel gaaf waren en toen plots STOP!”

Ik hoop zo dat je gelijk hebt Ben.

Verdriet | Honden dood

Het gemis is op sommige momenten ondragelijk. Overal in huis en in de tuin zien we Moya en Cruz NIET. Geen gekwispel, geen geblaf, geen gelik van oren, geen gebedel om een stukje brood, geen rondjes rond de olijfboom. Vanuit de keuken staar ik naar hun graf tussen de sinaasappelbomen. Ze liggen er prachtig bij.

Afscheid honden

Yuri en ik zijn het eens: we gaan voor een nieuwe hond. Een pup. Of misschien wel twee. Nieuw leven, licht en liefde. Het gat dat is geslagen, voelt te groot. Zeker voor de meiden, die sinds onze emigratie net een beetje begonnen te aarden. En nu, na het verlies van onze honden, ontroostbaar zijn. Bam, bijna terug bij af.

Nieuwe mandgenoten

We gunnen Marvy en Pippa, ons gezin én nakomertje Dio een nieuw maatje. Alles is goed, behalve een jager. We verlangen niet naar een nieuwe Moya of Cruz… zij zijn voor altijd onvervangbaar.

Lees ook! Verliefd op een vuilnisbak

Honden dood | Partners in Crime

Niet wetende dat de partners in crime al op de dag van hun ontsnapping ’s avonds op de weg richting Aldea samen met een kat werden geschept. Op maandagmorgen rinkelt mijn Spaanse telefoon. Een mannenstem. ‘We hebben uw honden gevonden.’ Mijn hart maakt een sprongetje, maar dan hoor ik die zucht. ‘Het spijt me, maar ze leven niet meer.’ Even staat de wereld stil. Het onmogelijke is toch gebeurd. Met z’n tweeën, boem, klap, weg. De meisjes gillen. Het verdriet om de honden, is onmenselijk groot. 

Hemel Honden

Waar Moya ging, ging Cruz. Maatjes, geliefden, mandgenoten en partners in crime.
Helaas zijn onze honden dood. Maar ze zijn gelukkig voor altijd samen. Rust zacht honden.

Afscheid Honden

Pip had het het zwaarst van ons allemaal. Na een jaar heeft ze de dood van Moya & Cruz een plekje gegeven. Maar zo nu en dan moet ze even laten weten dat ze aan hen denkt. Deze grote zandtekening maakte ze tijdens een strandwandeling op Platja Trabucador.  In de hoop natuurlijk, dat onze hemelhonden haar kunstwerk vanuit de lucht zouden zien. Ik postte bovenstaande foto op dierendag op Facebook en Pip won zowaar dit bijzondere voorleesboek met een waargebeurd sprookje over een asielhond en een gevangene.